ul. Walkosze 18 |  34-500 Zakopane |  tel.: +48 530 41 67 41

ul. Walkosze 18

iQHotel

ATRAKCJE

Stary Cmentarz przy Pęksowym Brzysku

Najstarsza nekropolia Zakopanego, założona ok. 1850 staraniem ks. Józefa Stolarczyka w pobliżu pierwszego kościoła. 

W pierwszych latach XIX w., po wybudowaniu tzw. kapliczki Gąsieniców, w jej pobliżu sporadycznie chowano zmarłych, m.in. zgodnie z jego testamentem fundatora kapliczki Pawła Gąsienica. Stary Cmentarz - wg powszechnej opinii - powstał na położonym nad stromym brzegiem potoku (na "brzyzku") gruncie, ofiarowanym na ten cel przez Jana Pęksę, stąd popularna nazwa - "Pęksowy Brzyzek".

W 1889 pochowano tu dra Tytusa Chałubińskiego, co dało początek nowemu okresowi w historii cmentarza, który przestał być zwyczajnym cmentarzem wiejskim, a stał się niebawem jedną z najważniejszych nekropoli polskich. Chowano na nim miejscowych górali, taterników, ludzi kultury, zmarłych pod Giewontem gruźlików. W 1931 r. wojewoda krakowski uznał Stary Cmentarz za zabytek kultury i od tej pory wojewódzki konserwator zabytków wyraża każdorazowo zgodę na pochówek. Większość nowo chowanych tu zmarłych to osoby zasłużone dla Zakopanego i Polski, stad też często nazywa się Stary Cmentarz Cmentarzem Zasłużonych. W okresie okupacji powierzchnię cmentarza zmniejszono o przeszło jedną czwartą, przeprowadzając przez wschodnią część obszaru, przylegającą do potoku, drogę do dolnej stacji kolejki na Gubałówkę. Groby z tego terenu ekshumowano i przeniesiono w inne części cmentarza.

Obecnie na Starym Cmentarzu znajduje się ok. 320 grobów, a wśród nich m.in. mogiły Józefa Stolarczyka, rodziny Pawlikowskich, Tytusa Chałubińskiego, Jana Krzeptowskiego Sabały, Stanisława Witkiewicza, Władysława Orkana, Kazimierza Tetmajera, Włodzimierza Wnuka, Antoniego Kenara, Józefa Kapeniaka, Antoniego Rząsy, Karola Stryjeńskiego, Kazimierza Dłuskiego, Macieja Sieczki, Józefa Krzeptowskiego, Jędrzeja Wali, Tadeusza Bocheńskiego, Józefa Fedorowicza, Jana Długosza, Tomasza Gluzińskiego, Jana Pasierba-Orlanda, Adama Pacha, Kornela Makuszyńskiego, Mariana Raciborskiego, Karola Kłosowskiego, Stanisława Nędzy-Kubińca, Heleny Marusarzówny, Stefana, Tadeusza i Zofii Zwolińskich, a także symboliczne mogiły m.in. Mariusza Zaruskiego, Bronisława Czecha, Stanisława Ignacego Witkiewicza

Kolej linowa na Kasprowy Wierch

Kolejka na Kasprowy Wierch to jedyna w Polsce wysokogórska kolej linowa. Droga na szczyt Kasprowego Wierchu liczy 4291,59 metrów, ale dzięki niej trwa zaledwie kilkanaście minut - wagoniki przewożą jednorazowo nawet 60 osób zimą, latem 32 osoby. Podróż ponad tatrzańskimi dolinami obfituje we wspaniałe widoki i dostarcza niezapomnianych wrażeń.

Górna stacja kolejki jest położona na wysokości 1959 m.n.p.m (zaledwie 26 metrów poniżej wierzchołka Kasprowego Wierchu) i wraz z Obserwatorium Meteorologicznym stanowi parę najwyżej położonych budynków w Polsce.

Na szczycie Kasprowego możemy podziwiać zapierające dech w piersiach górskie widoki – Kasprowy Wierch znajduje się niemal centralnie w środku pasma tatrzańskiego. Wyjeżdżając na wierzchołek możemy także rozpocząć pieszą wycieczkę – ze szczytu żółty szlak sprowadza turystów na Halę Gąsienicową, graniowy szlak czerwony prowadzi na wschód przez Beskid, Skrajną i Pośrednią Turnię na Świnicę, a na zachód – na Czerwone Wierchy.

W zimie Kasprowy Wierch stwarza możliwości do uprawiania jednych z najpiękniejszych sportów - narciarstwa i snowboardu. Oprócz kolei linowej do dyspozycji narciarzy są dwie koleje krzesełkowe w kotle Gąsienicowym i Goryczkowym.

Świetnie przygotowane trasy narciarskie oraz bliskość gór przyciąga tu rzesze miłośników białego szaleństwa. Dla narciarzy PKL w rejonie Kasprowego Wierchu przygotowuje łącznie 14 km tras narciarskich na naturalnym śniegu. Trasy w rejonie Kasprowego Wierchu posiadają homologacje FIS do rozgrywania zawodów.

Teatr Witkacego

Teatr im. Stanisława Ignacego Witkiewicza (Teatr Witkacego) został założony w Zakopanem przez grupę absolwentów PWST z Krakowa (Julia Wernio i Andrzej Dziuk oraz przyszli aktorzy: Dorota Ficoń, Karina Krzywicka, Piotr Dąbrowski, Andrzej Jesionek, Krzysztof Łakomik, Krzysztof Najbor i Piotr Sambor).

Sam pomysł zrodził się wśród studentów Wydziału Reżyserii Dramatu i Wydziału Aktorskiego jeszcze podczas studiów. 9 sierpnia 1984 r. wystawiono sztukę Witkiewicza pt. Pragmatyści. Po zawarciu oficjalnego porozumienia z Towarzystwem Miłośników Teatru im. Heleny Modrzejewskiej teatr rozpoczął działalność 24 lutego 1985 od wystawienia sztuki Autoparodia na podstawie zakopiańskich tekstów Witkacego w reżyserii Andrzeja Dziuka.

Siedzibą Teatru przy ulicy Chramcówki jest sala w Hotelu Chałubiński (dawniejszy Zakład Wodoleczniczy dra Andrzeja Chramca, później Sanatorium Czerwonego Krzyża przekształcone w Sanatorium im. Chałubińskiego). Cykl premier teatralnych jest związany z letnim i zimowym sezonem turystycznym. W holu teatralnym odbywają się też liczne wystawy plastyczne, koncerty i festiwale teatralne. Obecnie jest instytucją kultury województwa małopolskiego.

Od samego początku kieruje nim jeden z założycieli Andrzej Dziuk, reżyser większości przedstawień. Do obsady aktorskiej nadal należą związani z teatrem od pierwszych dni: Dorota Ficoń, Krzysztof Łakomik i Krzysztof Najbor.

Dyrektor Andrzej Dziuk wraz z zespołem są laureatami nagrody im. Konrada Swinarskiego - przyznawanej przez redakcję miesięcznika "Teatr" - za sezon 1986/1987, "za stworzenie i działalność artystyczną Teatru im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem".

Zakopiański Park Miejski

W strefie wypoczynku czynnego urządzono korty tenisowe dla dorosłych i minikorty dla dzieci, boisko wielofunkcyjne, dwa place zabaw oraz bowl do uprawiania skatingu.

W strefie kultury powstała muszla koncertowa z zapleczem i widownią, ustawiono gabloty przystosowane do wystaw plenerowych, odnowiono Tatrzańskie Centrum Kultury i Sportu „Jutrzenka” mieszczące się w budynku w stylu zakopiańskim, a także dostosowano plac do organizacji imprez plenerowych.

Na strefę odpoczynku składają się ścieżki spacerowe i enklawy sprzyjające odpoczynkowi – wygodne ławki w otoczeniu drzew. .

Strefa reprezentacyjna obejmuje odnowioną płytę placu przystosowaną do obchodów uroczystości państwowych i lokalnych. W ostatniej, strefie ochrony układu przyrodniczego, można podziwiać mini alpinarium reprezentujące roślinność wysokogórską

Krupówki

Krupówki to jedno z tych miejsc w Zakopanem, które trzeba odwiedzić. Ten zamknięty dla ruchu samochodowego deptak biegnący przez środek miasta ma 1100 m długości. Większość mieszczących się wzdłuż Krupówek budynków zajmują liczne restauracje i karczmy góralskie oraz sklepy z pamiątkami, jest tu również postój dla dorożek.

Ze znanych i wartych obejrzenia budynków na Krupówkach wymienić należy - Hotel Kasprowy Wierch, neoromański kościół parafialny pw. Świętej Rodziny, zabytkowy budynek Zespołu Szkół Zawodowych i mieszczące się obok niego Muzeum Tatrzańskie. Obecny kształt Krupówek ukształtował się podczas wielkiego pożaru, który 21 stycznia 1899 roku strawił drewniane budynki w centrum Krupówek.

Na ich miejscu powstały pierwsze murowane kamienice m.in. Morskie Oko. W latach 90 XX wieku na Krupówkach pojawiła się nowa kostka brukowa, nowe ławki oraz postawiono charakterystyczne pochylone latarnie. Nadają one ulicy bardzo specyficznego klimatu zwłaszcza po zapadnięciu zmroku. 

Aqua Park Zakopane

Aquapark w Zakopanem oferuje swoim gościom liczne atrakcje. Dla fanów pływania przygotowano dwa baseny rekreacyjno-pływackie:wewnętrzny o powierzchni 384,5 m2

i długości 25 m z wodą o temperaturze 28,5 st. C,  z trzema torami pływackimi (które można wynająć po wcześniejszej rezerwacji) oraz z biczami wodnymi w części

Z basenu zewnętrznego położonego na tarasie rozciąga się widok na Tatry Zachodnie i Giewont. Położony wewnątrz budynku basen rekreacyjny stanowi idealne miejsce wypoczynku dla całych rodzin - wyposażony jest w liczne urządzenie do hydromasażu: bicze wodne, kaskady oraz leżanki podwodne.

Jedną z atrakcji Aquaparku, która ucieszy zwłaszcza młodszych jego gości są rurowe zjeżdżalnie wodne - czerwona (106 m długości, wysokości 12 m, prędkość max 26 km/h) oraz zielona (166,5 m długości, 16,7 m wysokości, a prędkość max to 26 km/h). Oprócz nich na terenie aquaparku umieszczono również 3 mniejsze zjeżdżalnie. Dla najmłodszych niewątpliwą atrakcją będzie brodzik o temperaturze wody 33 stopni.

Na terenie Aquaparku Zakopane dostępne są również liczne sauny, restauracja, sklep z artykułami pływackimi, a także największa w Zakopanem kręgielnia.

Gubałówka

Plac pod Gubałówką stanowi przedłużenie Krupówek, prowadzi do niego nowo wybudowane przejście podziemne pod ulicą Kościeliską. Plac to przede wszystkim wielkie targowisko gdzie kupić można wszystko; od kożuchów i butów po owoce i kwiaty, a przede wszystkim regionalne wyroby z drewna, owczej skóry oraz prawdziwe góralskie oscypki i bundz.

Na placu można również spotkać grupę osób grającą w tzw. trzy kubki lub trzy karty, (szczerze odradzamy tą formę rozrywki, można tu tylko stracić dużo pieniędzy). Kierując się w stronę Gubałówki dojdziemy do budynku Polskich Kolei Liniowych skąd odjeżdża kolejka torowa linowa na szczyt.

Dla amatorów pieszych wędrówek istnieje również droga wiodąca na szczyt - szlak rozpoczyna się po lewej stronie budynku PKL. Ze szczytu rozpościera się wspaniały widok na panoramę Tatr i dolinę w której leży miasto. 

Muzeum Tatrzańskie

Muzeum Tatrzańskie jest jednym z najstarszych muzeów regionalnych w Polsce. W 1888 roku grono przyjaciół i sympatyków dra Tytusa Chałubińskiego utworzyło Towarzystwo Muzeum Tatrzańskiego, które doprowadziło jeszcze w tym samym roku do otwarcia pierwszej ekspozycji.

Siedzibą nowo powstałego muzeum stał się dom Jana Krzeptowskiego przy Krupówkach, mniej więcej tam, gdzie dziś znajduje się siedziba Banku Przemysłowo-Handlowego. Pierwszym kustoszem Muzeum Tatrzańskiego im. dra Tytusa Chałubińskiego był sekretarz Komisji Klimatycznej, nauczyciel Władysław Roszek. W muzeum znajduje się największa specjalistyczna biblioteka, gromadząca publikacje książkowe i prasowe, dotyczące Tatr i Podtatrza, polskiego i słowackiego, a także archiwum, stanowiące niewyczerpane źródło wiadomości dla setek badaczy tego regionu.

Zgodnie z lansowaną od pewnego czasu koncepcją muzeum rozproszonego, dyrekcja zakopiańskiej placówki sprawuje opiekę nad dziesiątkami zabytkowych obiektów na terenie Podhala, a także i poza nim.

Pod firmą Muzeum Tatrzańskiego działa wiele placówek - od maleńkiego Muzeum Powstania 1846 r. w Chochołowie, do Dworu Tetmajerów w Łopusznej, poprzez oddziały w Zakopanem i na Spiszu. Najczęściej zwiedzanymi oddziałami Muzeum Tatrzańskiego są Muzeum Stylu Zakopiańskiego w willi "Koliba" (ul. Kościeliska 18), Galeria Władysława Hasiora (ul. Jagiellońska 18b) i Muzeum Kornela Makuszyńskiego - "Opolanka" (ul. Tetmajera 15).

Miejska Galeria Sztuki

Galeria prezentuje współczesną plastykę polską w kraju i zagranicą. Organizuje spotkania autorskie, pokazy filmów o sztuce, wieczory poezji oraz już od roku 1977 koncerty kameralne i okolicznościowe wraz z Muzeum Karola Szymanowskiego - "Atma" i Towarzystwem Muzycznym im. K. Szymanowskiego w Zakopanem. Galeria organizuje również targi sztuki współczesnej.

Słynie z corocznych Salonów Marcowych prezentujących wybitne osobowości w sztuce polskiej na wystawach indywidualnych i zbiorowych.

W zakopiańskiej Galerii prace swoje prezentowali między innymi: Maria Anto, Magdalena Abakanowicz, Tadeusz Brzozowski, Barbara Gawdzik-Brzozowska, Jerzy Duda Gracz, Władysław Hasior, Zdzisław Beksiński, Jerzy Nowosielski, Jan Szancenbach. Antoni Rząsa, Jerzy Jędrysiak, Jacek Gaj. Miejska Galeria Sztuki zajmuje salę na pierwszym piętrze dawnego "Bazaru Polskiego".

Budynek ten został wzniesiony w roku 1911 przez hr. Władysława Zamoyskiego, na jego gruncie. Pierwsza wystawa sztuki odbyła się w lipcu 1911 r. Od 1912 r. organizację wystaw w "Bazarze Polskim" przejęło Towarzystwo "Sztuka Podhalańska", prezentująca prace najwybitniejszych polskich artystów między innymi: Wojciecha Brzegi, Xawerego Dunikowskiego, Juliana Fałata, Vlastimila Hofmana, Stanisława Ignacego Witkiewicza, Augusta Zamoyskiego. Z dniem 1 stycznia 2001 roku utworzono Miejską Galerię Sztuki z siedzibą w Zakopanem ul. Krupówki 41, która została objęta Rejestrem Instytucji Kultury Miasta Zakopane i wpisana do Księgi rej. RIK 2/2001 prowadzonych przez Samorząd Miasta Zakopane.

31 lipca 2002 roku Rada Miasta Zakopanego nadała imię Galerii im. Władysława hr. Zamoyskiego. Miejska Galeria Sztuki posiada własną bogatą kolekcję dzieł sztuki (malarstwo, rzeźba, grafika, rysunek, tkanina), która powstała z zakupów dokonywanych przez Galerię na przestrzeni wielu lat z prezentowanych wystaw. Kolekcja zawiera między innymi dzieła: Henryka Burzca, Barbary Gawdzik Brzozowskiej, Marty Gąsienicy Szostak, Władysława Hasiora, Jerzego Jędrysiaka, Urszuli Kołaczkowskiej, Stanisława Kuskowskiego, Ryszarda Otręby, Andrzeja Pietscha, Stanisława Rodzińskiego i Arkadiusza Walocha.

Skocznie narciarskie 

Wielka Krokiew imienia Stanisława Marusarza to największa spośród zakopiańskich skoczni narciarskich o punkcie konstrukcyjnym K125. Położona na północnym stoku góry Krokiew, u zbiegu ulic Bronisława Czecha i Józefa Piłsudskiego, jest jednym z najpiękniejszych obiektów tego typu. Swoją urodę zawdzięcza naturalnemu położeniu pośród tatrzańskich lasów.